Stadstekenaar Zwolle

Weer een fijne samenwerking met Sarah Lucassen.
Zij schreef een gedicht over haar liefde voor muziek.

Als ik bij een gedicht van Sarah iets ga maken dan vraag ik vaak verder over wat het gedicht voor haar betekend. Naar haar gedachtegang bij het schrijven. Dat neem ik mee als inspiratie. Zodat mijn tekening raakt aan de kern maar niet letterlijk het gedicht uitbeeld.

In dit geval vertelde Sarah over hoe muziek er altijd, vanaf jongs af aan, voor haar geweest is. Ze benoemd hoe muziek dingen kan vatten die je niet kunt zeggen. En over de verbindende factor van muziek.

Het gedicht heeft iets nostalgisch in zich. Ik had een nostalgisch beeld kunnen maken van iemand die naar een platenspeler luistert. Maar laten we eerlijk zijn, daar ben ik niet oud genoeg voor.

Deze illustratie is een flashback naar wanneer ik voor het eerst begon te ervaren dat muziek er écht voor mij was. Ik was een jaar of 13. Ik had net mijn eerste Simple Plan CD gekocht en elk nummer leek voor mij geschreven. Het raakte allemaal zo aan wat ik meemaakte en voelde. Het verbond mij met anderen die door de zelfde shit heen gingen. Ik voelde mij gesteund en het gaf mij een manier van mijn gevoelens uiten. Ik luisterde mijn muziek op de radio/cassette/cd-speler op mijn kamer. Zittend in de vensterbank, turend uit het raam, dromend.

Zwolle, oktober 20211